Obłuda i dwulicowość

Po raz pierwszy zetknęłam się z obłudą, która mnie przerosła, gdy byłam jeszcze w liceum. Moja najlepsza przyjaciółka zaprosiła mnie do siebie na wieś. Była tam jeszcze inna jej przyjaciółka. Kiedyś popłynęłam sama na wyprawę pontonem, a gdy z niej wracałam, to przez przypadek usłyszałam jak ta moja przyjaciółka obgaduje mnie z tą drugą dziewczyną w domku, w którym mieszkałyśmy. Nie mogłam uwierzyć w to, co słyszałam z ust mojej przyjaciółki, która nigdy nie powiedziała mi wprost, że coś się jej nie podoba u mnie. Moje dziewczęce, ufne serce zostało wtedy bardzo zranione. Stałam tam pod tym domkiem, słuchałam tych raniących mnie jak brzytwa słów i rozpadałam się na kawałki. Nie przerwałam im. Wtedy pomyślałam sobie, jak wielu jest takich ludzi, którzy uśmiechają się do nas i udają naszych przyjaciół, a myślą o nas źle i za plecami mówią na nasz temat przykre i krzywdzące rzeczy. To boli.

Niestety takie rzeczy powszechnie dzieją się w naszym życiu. Doświadczamy obłudy w gronie przyjaciół, w rodzinie, a nawet w kościele. Jedną sprawą jest doświadczanie takich rzeczy od innych ludzi, ale drugą – byśmy sami tak nie czynili i nie byli obłudni. Jezus tą obłudę nazwał kwasem. Jeśli chcesz się dowiedzieć jak Bóg mówi w Swoim Słowie na temat obłudy i dwulicowości, to posłuchaj mojego odcinka vlogowego “Obłuda i dwulicowość” – film znajdziesz poniżej.